Homeopatia lub medycyna homeopatyczna to praktyka medyczna, która obejmuje holistyczne, naturalne podejście do leczenia chorych. Homeopatia jest holistyczna, ponieważ traktuje osobę jako całość, zamiast skupiać się na chorej części lub określonej chorobie. Homeopatia jest naturalna, ponieważ jej leki są wytwarzane zgodnie z uznaną przez amerykańską FDA Farmakopeą Homeopatyczną Stanów Zjednoczonych z naturalnych źródeł, zarówno roślinnych, mineralnych, jak i zwierzęcych.
Słowo homeopatia, które pochodzi z greki, poprzez łacinę do języka polskiego, dosłownie oznacza jak choroba. Oznacza to, że podawany lek jest jak choroba, którą dana osoba wyraża, w całości, a nie jak konkretna kategoria choroby lub diagnoza medyczna.
Pierwsza zasada: lecz podobne podobnym
Naczelna zasada homeopatii brzmi: niech podobne leczy podobne, similia similibus curentur. Chociaż koncepcja “podobne leczy podobne” sięga czasów greckiego ojca medycyny, Hipokratesa (460-377 p.n.e.), to dopiero niemiecki lekarza dr C. F. Samuel Hahnemann (1755-1843) jako pierwszy skodyfikował tę zasadę w systemie medycyny. Zaczynając od eksperymentów (zwanych prowokacjami) na sobie, dr Hahnemann podawał substancje lecznicze zdrowym ochotnikom (zwanym prowokatorami). Objawy, które wystąpiły u prowokatorów podczas przyjmowania określonej substancji, dały homeopatyczny obraz i wskazania dla tego środka. Z biegiem lat, dzięki prowokacjom, danym toksykologicznym i doświadczeniu klinicznemu, uzyskano homeopatyczne obrazy leków dla ponad 2000 substancji.
W praktyce medycyny homeopatycznej przeprowadzany jest szczegółowy, kompleksowy wywiad z pacjentem, zwany homeopatycznym badaniem przypadku, w celu ujawnienia fizycznych, psychologicznych i emocjonalnych cech i dolegliwości danej osoby. Następnie lekarz homeopata znajduje lek homeopatyczny, którego materia medica (obraz leku) jest najbardziej podobna do charakterystycznej całości pacjenta. Ta homeopatyczna recepta ( similimum) jest podawana pacjentowi, aby stymulować jego istotę do leczenia: podobne leczy podobne.
Druga zasada: minimalna dawka
Drugą zasadą homeopatii jest zasada minimalnej dawki. Dr Hahnemann zaczął stosować substancje lecznicze znane z działania w jego czasach, takie jak Cinchona lub kora peruwiańska, na nawracającą gorączkę, w sposób homeopatyczny. Oznacza to, że podawał lek o znanym obrazie remedium osobie chorej, która miała podobny obraz objawów. Ale na początku używał surowych substancji, na przykład ziół o pełnej mocy. Zaobserwował, że chociaż pacjenci wyzdrowieli, mieli również skutki uboczne.
Aby zminimalizować te skutki uboczne, poprzez dalsze eksperymenty, wpadł na pomysł potencjalizacji. Leki homeopatyczne są przygotowywane poprzez serię rozcieńczeń, na każdym etapie których następuje energiczne mieszanie roztworu zwane sukusją, aż do momentu, gdy nie pozostanie żadna wykrywalna substancja chemiczna. Choć może się to wydawać paradoksalne, im większe rozcieńczenie, gdy jest przygotowane w ten dynamiczny sposób, tym silniejszy jest lek homeopatyczny.
W ten sposób uzyskuje się minimalną dawkę, która jednak ma maksymalny efekt terapeutyczny przy najmniejszej liczbie skutków ubocznych. W rzeczywistości homeopatia ma godną pozazdroszczenia wielowiekową historię bezpieczeństwa stosowania swoich silnie działających leków doustnych wśród pacjentów w każdym wieku, w tym niemowląt, dzieci, kobiet w ciąży i karmiących oraz osób starszych.
Trzecia zasada: Pojedyncze lekarstwo
Trzecią zasadą homeopatii jest pojedyncze lekarstwo. Większość lekarzy homeopatów przepisuje jeden lek na raz. Lek homeopatyczny został udowodniony sam w sobie, tworząc swój własny, unikalny obraz leku. Środek ten jest dopasowywany (przepisywany) choremu o podobnym obrazie. Rezultaty są obserwowane, bez zakłóceń, które mogłyby powstać, gdyby więcej niż jeden lek był podawany w tym samym czasie.
O leczeniu homeopatycznym: Ostre i przewlekłe
W medycynie homeopatycznej istnieją dwie główne kategorie leczenia: ostre i przewlekłe. Leczenie ostre dotyczy chorób o niedawnym początku; może być samoograniczające się (na przykład przeziębienie) lub może postępować, jeśli nie jest leczone (na przykład zapalenie płuc). W takiej chorobie organizm może przezwyciężyć chorobę, na przykład przeziębienie, prędzej czy później, ale odpowiedni lek delikatnie stymuluje organizm do szybszego i skuteczniejszego powrotu do zdrowia.
Drugą główną kategorią leczenia jest leczenie przewlekłe. Choroba przewlekła to długotrwały lub nawracający problem zdrowotny. Na długość leczenia i trudność w osiągnięciu pozytywnych wyników ma wpływ wiele czynników, w tym natura problemu, wczesna historia zdrowia, rodzinna historia medyczna, wcześniejsze leczenie i wrodzona siła konstytucyjna danej osoby. Celem jest pomoc osobie w powrocie do dobrego samopoczucia poprzez zindywidualizowane leczenie homeopatyczne.